ευκατάμικτος

εὐκατάμικτος, -ον (Α)

ευπροσήγορος, φιλόφρων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -κατα-μικτος (< κατα-μείγνυμι), πρβλ. α-κατά-μικτος, παγ-κατά-μικτος].